V.I.P.

De eerste werkweek zit er op en de volgende is alweer van start gegaan.

Onze eerste week op de universiteit was erg leuk maar wel wennen. De hygiëneprotocollen die wij kennen in Nederland zijn hier toch wel even heel anders. Anders in de zin van er is geen handalcohol en alcohol om mee te poetsen. Dit concludeert dat wij Nederlandse medici een echte alcoholverslaving hebben. Afkickverschijnselen horen hier eenmaal bij.
De patiënten die hier komen hebben allemaal wat. Dit is dan ook grotendeels te zien in de mond. Dít is wat ik wilde zien op mijn stage. De lieve medestudentjes Nonie en Bernard vertellen dan ook veel over alles en over de gang van zaken in de praktijk in Zuid-Afrika.

De woensdagavond hebben wij als een groep voetbalvrouwen onze Ajax Cape Town aangemoedigd. Ook al was het spel niet helemaal goed te noemen, alsnog hebben ze niet verloren! Al die vuvuzela's en gezelligheid van de hooligans was de avond top te noemen.

Vrijdagavond was de welkomsborrelavond voor alle studenten in het hotel. Op een dakterras gezellig kletsen met iedereen. Van Nederlands naar Engels en van Engels tot Duits. Mijn taalknobbel is weer getriggerd.
Na deze borrel hebben wij onze buikjes rond gegeten bij een goede Italiaan Da Vinci.

Zaterdagochtend zijn wij met de groep meiden naar Old Biscuit Mill gegaan. Ik ben verliefd op deze plek! Een plek waar mensen geen haast of stress hebben maar lekker genieten van het leven in een relaxte sfeer onder 't genot van Bourgondisch eten en live muziek. Eettentjes all over the place, van Japanse sushi tot de échte Nederlandse bitterballen en poffertjes. Mijn buikje was weer rijkelijk gevuld met sushi, een stukje Franse crêpe, een bitterbal en als afsluiter een verse healthy smoothie.
's Avonds zijn wij weer de hort op gegaan. Een dansje in the Dubliner werd al snel door onze Franse vriend vervangen door luxueus genieten in de V.I.P lounge in club 169. De avond was très bien!

Zondagochtend met onze vermoeide hoofdjes gingen we het Robbeneiland bezoeken. Of ik Arjan heb gezien? Nee.. Arjan Robben was er niet. De boottocht door de hoge golven was voor een paar vriendinnen niet het ideale vervoersmiddel na een avond stappen. Ik met al mijn remedies voor kwaaltjes heb ze goed verzorgd.
Het Robbeneiland was schitterend mooi en interessant. Na zo'n 3,5 uur het eiland te mogen bewonderen waar Nelson Mandela vroeger gevangen zat, mochten wij de boot weer op.
Door de aanwezige wind maakte de boot onvoorspelbare bewegingen met liters water over ons heen. Aan water geen tekort. De boottocht ging wat langzamer dan verwacht met die stevige tegenwind. Maar door gezelligheid van een haai van nog geen 3 meter afstand, dolfijnen en zeehondjes maakte de boottocht erg leuk.
De avond hebben wij afgesloten met onze "beachlook" door al dat zoutwater in een écht visrestaurant aan zee, genietend van al dat lekkers wat in de zee leeft.

Wij gaan weer aan het werk.