Nieuw leesvoer
Blijf op de hoogte en volg Eefke
21 Maart 2015 | Zuid-Afrika, Kaapstad
Molo! Kunjani?
Geen bericht is goed bericht! Ik heb weer lekker even, na drukke dagen, de tijd voor mezelf gepakt om leuk leesvoer te schrijven. Ten eerste, het gaat nog als altijd erg goed hier!
Inmiddels zitten Marieke en ik nog maar 2,5 week verwijderd van onze laatste stagedagen. Daarna hebben wij nog 3 weken vakantie voordat wij weer terugkeren naar Nederland. Dit gaat erg snel, maar wat zijn wij nog steeds blij dat wij deze keuze gemaakt hebben.
Van kaakfracturen in de Groote Schuur en het kinderziekenhuis tot aan de arme kindjes met een lach van oor tot oor in de behandelstoel in de township Gugulethu. Ik blijf mij verbazen hoe goed werk het (tandheelkundig) team binnen de zorg in Zuid-Afrika levert.
In Afrika spreken ze onder andere Xhosa, onverstaanbaar en onmogelijk voor Nederlanders.
Met behulp van mijn Afrikaanse medestudenten heb ik toch maar een poging gewaagd om Xhosa te spreken. Dit ging mij enigszins goed af. “Xh” is een klik met je tong. Ja probeer dat maar eens. Onmogelijk!
De kindjes in Gugulethu spreken helaas geen Engels maar Xhosa. Met mijn baggere zinnen probeerde ik ze enigszins te verwelkomen. Met handen en voeten heb ik ze poetsinstructies gegeven.
De stagedagen zijn erg chill maar toch ook heftig. Ze hebben hier geen klok maar de tijd. Dit resulteert in dat patiënten of wel of niet komen... net waar ze zin in hebben. Marieke en ik zijn dan ook vaak tegen het middaguurtje al klaar. De uren dat wij aan het werk zijn zien wij ook bizar veel. De middagen hebben wij dan ook de tijd om de indrukken te verwerken.
Naast hard werken hoort ook gezelligheid! Zo ben ik met de vriendinnen naar de film 50 shades of Grey geweest. Mr. Grey will see you now! Deze genaamde “ruwe” film heeft onze avond weer gevuld.
De woensdagavond was de “sunset on the Signall Hill” avond. Ik ben met een paar meiden naar de Signall Hill gegaan. Dit is the place to be voor de zonsondergang. Dat was ook te merken ook aan de aanwezige drukte op de berg. Met een wijntje in mijn hand heb ik zitten genieten van de mooie zonsondergang. Spontaan ben ik het beginnummer van The Lion King gaan zingen… genietend van het mooie uitzicht.
De vrijdagavond ben ik het weekend gaan inluiden in het befaamde jazzrestaurant “The Crypt”. Onder het genot van een zeer goede live jazz band, solo van onze ober en heerlijk diner waren wij rijkelijk gevuld voor een goede stapavond. Ook hier stond ik weer verstelt van de dance moves van de Afrikaanse mannen. Veel mannen in Nederland mogen hier een voorbeeld aan nemen.
Alsof ik niet genoeg feest in Kaapstad, ben ik de zaterdag met een grote groep naar het Holi Colour Festival Cape Town gegaan. Het bekende festival met gekleurd poeder. Je raad het al.. bonte kleuren is het nieuwe zwart! Mijn haar was blauw, voeten groen en shirt roze. Het was een geslaagde dag dat in de latere uurtjes doorging.
Zondags stond ik toch weer fris en fruitig paraat op de Signall Hill om te gaan vliegen. Juist, paragliden! Met gezonde spanning nam ik het besluit om als eerste te gaan springen. Na een stap van een meter zat ik al samen met mijn “piloot” en de selfiestick in de lucht. Pure adrenaline steeg rijkelijk door mijn lichaam. Wat een toffe ervaring dit! Zonder enig geluid, prachtig uitzicht, zweefde ik boven de stad. Mijn dag kon niet meer stuk!
De maandagavond ben ik het restaurantje op mijn bucketlist gaan bezoeken. Hudsons! Volgens vele de beste hamburgers van Zuid-Afrika en de deep fried oreo’s. Dit wilde ik toch ook even testen. Mijn struisvogelhamburger was zeker niet verkeerd! De deep fried oreo’s was een topdessert.
Donderdagavond was het dan eindelijk zover. Mijn wens ging in vervulling. Naar het concert van Michael Bublé. Wat een stem heeft deze man! Ook hier zat ik weer puur te genieten.
Vrijdag zou een normale stagedag zijn voor Marieke en mij. Dat liep toch even anders. De mondhygiënist van die dag had een onverwachte meeting.. oftewel een vrije dag voor ons!
Deze dag zijn Marieke en ik gaan vertoeven in de Botanische tuinen. Na twee uur wandelen tussen de mooie planten en bomen en een heerlijke lunch besloten we toch weer te gaan bruinen in de zon op ons balkon. Tan when you can.
Vandaag ben ik met de meiden gaan genieten in the West Coast National park van de azuurblauwe baaien en de wilde dieren in de prachtige natuur.
Oh ja… verkeer en mensen.. blijft een rare combinatie hier. Tijdens het stappen heb ik mij weer kapot gelachen van de dronken mensen dansend voor auto’s op de drukke, chaotische uitgaansstraat. Dat ze nog leven is een van de zeven wereldwonderen. Taxichauffeurs die hoogstwaarschijnlijk geen rijbewijs hebben kom je hier random tegen. Kan allemaal!
Mijn reisverslag is weer compleet.
Tot snel! Letterlijk en figuurlijk.
Geen bericht is goed bericht! Ik heb weer lekker even, na drukke dagen, de tijd voor mezelf gepakt om leuk leesvoer te schrijven. Ten eerste, het gaat nog als altijd erg goed hier!
Inmiddels zitten Marieke en ik nog maar 2,5 week verwijderd van onze laatste stagedagen. Daarna hebben wij nog 3 weken vakantie voordat wij weer terugkeren naar Nederland. Dit gaat erg snel, maar wat zijn wij nog steeds blij dat wij deze keuze gemaakt hebben.
Van kaakfracturen in de Groote Schuur en het kinderziekenhuis tot aan de arme kindjes met een lach van oor tot oor in de behandelstoel in de township Gugulethu. Ik blijf mij verbazen hoe goed werk het (tandheelkundig) team binnen de zorg in Zuid-Afrika levert.
In Afrika spreken ze onder andere Xhosa, onverstaanbaar en onmogelijk voor Nederlanders.
Met behulp van mijn Afrikaanse medestudenten heb ik toch maar een poging gewaagd om Xhosa te spreken. Dit ging mij enigszins goed af. “Xh” is een klik met je tong. Ja probeer dat maar eens. Onmogelijk!
De kindjes in Gugulethu spreken helaas geen Engels maar Xhosa. Met mijn baggere zinnen probeerde ik ze enigszins te verwelkomen. Met handen en voeten heb ik ze poetsinstructies gegeven.
De stagedagen zijn erg chill maar toch ook heftig. Ze hebben hier geen klok maar de tijd. Dit resulteert in dat patiënten of wel of niet komen... net waar ze zin in hebben. Marieke en ik zijn dan ook vaak tegen het middaguurtje al klaar. De uren dat wij aan het werk zijn zien wij ook bizar veel. De middagen hebben wij dan ook de tijd om de indrukken te verwerken.
Naast hard werken hoort ook gezelligheid! Zo ben ik met de vriendinnen naar de film 50 shades of Grey geweest. Mr. Grey will see you now! Deze genaamde “ruwe” film heeft onze avond weer gevuld.
De woensdagavond was de “sunset on the Signall Hill” avond. Ik ben met een paar meiden naar de Signall Hill gegaan. Dit is the place to be voor de zonsondergang. Dat was ook te merken ook aan de aanwezige drukte op de berg. Met een wijntje in mijn hand heb ik zitten genieten van de mooie zonsondergang. Spontaan ben ik het beginnummer van The Lion King gaan zingen… genietend van het mooie uitzicht.
De vrijdagavond ben ik het weekend gaan inluiden in het befaamde jazzrestaurant “The Crypt”. Onder het genot van een zeer goede live jazz band, solo van onze ober en heerlijk diner waren wij rijkelijk gevuld voor een goede stapavond. Ook hier stond ik weer verstelt van de dance moves van de Afrikaanse mannen. Veel mannen in Nederland mogen hier een voorbeeld aan nemen.
Alsof ik niet genoeg feest in Kaapstad, ben ik de zaterdag met een grote groep naar het Holi Colour Festival Cape Town gegaan. Het bekende festival met gekleurd poeder. Je raad het al.. bonte kleuren is het nieuwe zwart! Mijn haar was blauw, voeten groen en shirt roze. Het was een geslaagde dag dat in de latere uurtjes doorging.
Zondags stond ik toch weer fris en fruitig paraat op de Signall Hill om te gaan vliegen. Juist, paragliden! Met gezonde spanning nam ik het besluit om als eerste te gaan springen. Na een stap van een meter zat ik al samen met mijn “piloot” en de selfiestick in de lucht. Pure adrenaline steeg rijkelijk door mijn lichaam. Wat een toffe ervaring dit! Zonder enig geluid, prachtig uitzicht, zweefde ik boven de stad. Mijn dag kon niet meer stuk!
De maandagavond ben ik het restaurantje op mijn bucketlist gaan bezoeken. Hudsons! Volgens vele de beste hamburgers van Zuid-Afrika en de deep fried oreo’s. Dit wilde ik toch ook even testen. Mijn struisvogelhamburger was zeker niet verkeerd! De deep fried oreo’s was een topdessert.
Donderdagavond was het dan eindelijk zover. Mijn wens ging in vervulling. Naar het concert van Michael Bublé. Wat een stem heeft deze man! Ook hier zat ik weer puur te genieten.
Vrijdag zou een normale stagedag zijn voor Marieke en mij. Dat liep toch even anders. De mondhygiënist van die dag had een onverwachte meeting.. oftewel een vrije dag voor ons!
Deze dag zijn Marieke en ik gaan vertoeven in de Botanische tuinen. Na twee uur wandelen tussen de mooie planten en bomen en een heerlijke lunch besloten we toch weer te gaan bruinen in de zon op ons balkon. Tan when you can.
Vandaag ben ik met de meiden gaan genieten in the West Coast National park van de azuurblauwe baaien en de wilde dieren in de prachtige natuur.
Oh ja… verkeer en mensen.. blijft een rare combinatie hier. Tijdens het stappen heb ik mij weer kapot gelachen van de dronken mensen dansend voor auto’s op de drukke, chaotische uitgaansstraat. Dat ze nog leven is een van de zeven wereldwonderen. Taxichauffeurs die hoogstwaarschijnlijk geen rijbewijs hebben kom je hier random tegen. Kan allemaal!
Mijn reisverslag is weer compleet.
Tot snel! Letterlijk en figuurlijk.
-
22 Maart 2015 - 10:29
Annemie:
Ha lieve Eefke,
De tijd gaat nou wel heel erg snel hé, volgende week gaat het al richting april... de maand dat je weer terug komt naar Nederland!
Uit je verhaal lees ik hoe fijn, mooi je het vind en dat je geniet van alles om je heen en hoe het jou ontroerd, die kleine kinderen met hun gebitjes...
Dat paraglyde was dé ervaring van je leven, hoog vliegen in de lucht... ik was blij dat je weer veilig op de grond stond, hahaha!
Je stage zit er na twee en een halve week alweer op, ik denk dat je dat wel gaat missen dadelijk, dan kan je drie weken genieten van al het moois van Zuid Afrika, kan je samen met Marieke nog heel veel moois beleven.
Ik kijk er stiekum toch naar uit om je weer in mijn armen te sluiten Eefke.... over 5 weekjes!!!
Het concert van Michael Bublé, dat kan jij wel mooi na vertellen, hahahah...!!
Love you....!!!
Je mams ---> Annemie -
22 Maart 2015 - 11:51
Herm:
Ha,hier je vader.
Heb je verslag weer gelezen en ben blij,dat je het zo naar je zin hebt.
Nog een paar weken en het is weer voorbij dus geniet er nog maar rijkelijk van.
Ook zijn we weer blij als je weer terug thuis bent.
Dikke kus Herm -
23 Maart 2015 - 10:06
Vivian:
Ha Eefke,
Wat een leuk verslag heb je weer geschreven. De tijd vliegt wel voorbij, over 4 weken kom je alweer terug naar Nederland. Ik heb je selfie van het paragliden gezien, jeetje...wat spannend!Je zult inmiddels wel een lekker bruin kleurtje hebben van al die zon! Heerlijk, stuur ook maar een beetje deze kant op!
Heel veel plezier nog en ik verheug me weer op je volgend verslag!
Liefs,
Vivian -
24 Maart 2015 - 00:06
Kayleigh:
Eef!
Het veel best mei wie erg ik achter leep, allein dit verslaag had ik nog naet gelezen.
Super tof al die ervaringen, ech super detse det allemaol mei maks!
Naet te broen terug komme astebleef, dan bin ik nog bleker hahaha!
Geniet!
Tot sneeeeeeeel! ❤️ -
01 April 2015 - 09:36
Ellen:
Ha Eefke! Erg leuk verslag weer! Wat een gave dingen heb je weer gedaan. Michael Bublé zal zeker onvergetelijk geweest zijn. En dat paragliden... jeetje dat je dat durft! Hihi. Veel plezier nog! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
